Wszędzie jest bardzo blisko, bo metro działa znakomicie. Nasze osiedle – będę używała tego słowa celowo – to cztery wieżowce. Mieszka w nich około 3000 ludzi (tak powiedział Piotr). Wejście do każdego z nich przypomina wejście do hotelu – lobby, recepcja, fotele itp..). Wszystko bardzo elegancko i funkcjonalnie urządzone. Mieszkanie mamy na 12 piętrze z widokiem industrialnym – ruchliwa droga, ogrody na dachach, parkingi.
Przepięknie zaaranżowana przestrzeń wspólna, w której można szukać wytchnienia od nadmiaru betonu. Są zakątki do rozmowy,
są sadzawki dla oka (dzieci się w nich kapią!),
jest basen do popływania. Nie ma miejsca do opalania, bo Tajowie unikają słońca, Wszystko jest skutecznie zacienione, przez cztery wielkie wieże budynków. Piotr twierdzi, że oni mają balsamy do mycia z domestosem. Coś w tym jest, bo wszystkie środki kosmetyczne, które widziałam mają wybielać skórę.
Jest oczywiście kącik dla dzieci.
Miejsce które mnie zachwyciło. Obeszłam wszystko i wybrałam dla siebie jedno mieszkanie – to na parterze.
wszystkie na parterze stoją puste. Tych nikt nie chce, bo Azjaci muszą wysoko. Ja jestem szczur bardzo lądowy i ten parter z dużym tarasem byłby dla mnie idealny. Mąż mój powiedział, że będą rzucać pety. Ale on nie zauważył, że tu nigdzie nie wolno palić. Jest tylko jeden problem z wyborem tego condominium, bo psów też nie wolno mieć. W Bangkoku psów prawie nie ma. Jeszcze pomyśle nad tym, zanim zdecydujemy.