Kilka dni temu spotkałam dawno nie widzianego znajomego. Rozmawialiśmy oczywiście – jak wszyscy teraz w naszym kraju – o nowym rządzie i zapowiadanych zmianach. Znajomy, nawiązując do mojej krótkiej kariery samorządowej, zapytał mnie w pewnym momencie, co sadzę o ludziach, których poznałam wtedy na swojej drodze. Jacy są ludzie przy władzy? zapytał.  Odpowiedziałam - niestety tacy,  jak wszyscy inni ludzie w naszym kraju. Czasem mądrzy, czasem mniej. Zawsze uwikłani w coś – najczęściej w dyscyplinę partyjną, albo w inne dyscypliny ( np. interesy lokalne, grupy społecznej, wreszcie interes własny).  Zawsze przekonani o swojej racji i z trudem słuchający  innych.  Mniej przekonani odpadają. Bo kariera w polityce nie znosi wątpliwości. Więc mówić trzeba  głośno  i dobitnie. I być przekonanym. I już. 

Stanowiska, splendory, korzyści  przychodzą z czasem same. Jakie? Najpierw lepsze miejsca na listach wyborczych, medialne zainteresowanie, a dla najbardziej oddanych realna władza w postaci stanowisk. 

W przypadku doboru ministrów zawsze mowa o rządzie fachowców. Najczęściej znakomitych. Najlepszych z najlepszych.

Matko! Ile razy ja to słyszałam?

Nie znam się na fachowości ministrów od spraw finansów, gospodarki czy obronności. I nie będę ich oceniać. Mogę tylko powiedzieć, że jednemu panu z nowego rządu źle patrzy z oczu. Bardzo źle. I wszyscy się go boją, bo dostał resort  ważny z punktu widzenia bezpieczeństwa narodu. Nie jest dobrze, kiedy szaleniec ma władzę.

Ale szaleństwo ma różne oblicza. Czasem się ukryje za fachowością. Nie ma miary fachowości. To pustosłowie polityków.  Znam się na edukacji. Osoba, która podejmie decyzję o likwidacji gimnazjów i kolejnych przewrotach w edukacji rujnuje wspólne dobro i naraża nas wszystkich na ponoszenie dodatkowych i marnowanie poniesionych wielkich kosztów.

Nie dajmy się oszukać. Ktoś , kto deklaruje taką decyzję, to nie jest żaden fachowiec.  To po prostu szaleniec tylko zamaskowany. Politycznie wygodny podrzędny realizator .

Na blogu miało być o urodzie życia w wieku dojrzałym. Tymczasem życie utraciło urodę.

Wiem - listopady są trudne dla Polaków, ale żeby aż tak?